Jak wyglądał ów pierwszy w świecie samochód” Cugnota?
Masywna rama, wykonana z drewnianych belek, osadzona na sztywnej osi tylnej bez resorowania, niosła naprzodzie poprzeczkę, stanowiącą uchwyt widelca przedniego koła. Do tej poprzeczki przymocowany był wysięgnik dźwigający przed sobą podobny do kuli kocioł parowy z podwieszonym pod nim paleniskiem. Za kotłem umieszczona była prymitywna, dwucylindrowa maszyna parowa jednostronnego działania, której dwa tłoki napędzały koło przednie za pośrednictwem mechanizmu zapadkowego, będącego najdawniejszym mechanizmem zamieniającym ruch posuwisto-zwrotny na ruch obrotowy. Dlaczego obydwa egzemplarze nie zostały wykonane w Paryżu, lecz w Brukseli? Oto właśnie w Brukseli znajdował się warsztat pana Brezin, dysponujący obrabiarką do wiercenia luf armatnich. Zakład ten był zatem w stanie wykonać obróbkę dwóch miedzianych cylindrów maszyny parowej Cugnota, mających niezwykłą średnicę 304 mm. W cylindrach tych suwały się również miedziane tłoki wykonując skok o długości 356 mm. Tak zwana dzisiaj pojemność skokowa maszyny była zatem nie byle jaka, gdyż wynosiła … 50 litrów! Rozrząd pary odbywał się za pomocą cięgieł i kurków.
Kierowanie pojazdem odbywało się za pomocą dwuręcznej dźwigni, zwracającej przednie koła wraz z całą maszyną parową i kotłem, co wymagało wysiłku ponad możliwości człowieka. Jako ciekawostkę należy podać, że w odbudowanym egzemplarzu pojazdu, znajdującym się w muzeum, naprawiono również uszkodzony mechanizm zapadkowy napędu przedniego koła. Niestety, nie wiadomo, jak naprawdę mechanizm ten wyglądał, gdyż odbudowany nie chciał działać podczas prób uruchomienia pojazdu, wielokrotnie dokonywanych w muzeum.